Willem Einthoven był holenderskim fizjologiem najbardziej znanym z wynalezienia elektrokardiogramu (EKG), urządzenia służącego do pomiaru aktywności elektrycznej serca. Za pracę nad EKG otrzymał w 1924 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny. Trudno powiedzieć, co Einthoven pomyślałby o seksie przez telefon, ponieważ nie jest to temat, o którym kiedykolwiek pisał ani mówił. Możemy jednak spekulować, jakie jego myśli mogły opierać się na jego życiu i pracy.

Einthoven był bardzo szanowanym lekarzem i badaczem, znanym ze skrupulatnej dbałości o szczegóły i innowacyjnego podejścia do badań naukowych. Fascynowało go działanie ludzkiego ciała i zawsze poszukiwał nowych sposobów pomiaru i badania jego funkcji. Jest prawdopodobne, że interesowały go fizjologiczne skutki podniecenia seksualnego i orgazmu, a także ciekawiło go, w jaki sposób można badać i mierzyć te procesy.

Jedną z rzeczy, z których Einthoven był znany, był nacisk na dokładne pomiary i precyzyjne oprzyrządowanie. Spędził lata na udoskonalaniu aparatu EKG i opracowywaniu nowych technik pomiaru aktywności elektrycznej serca. Był także zwolennikiem wykorzystania instrumentów naukowych do badania funkcji organizmu, zamiast polegać wyłącznie na subiektywnych obserwacjach i interpretacjach.

Biorąc pod uwagę nacisk na precyzyjny pomiar, Einthoven mógł być zainteresowany pomysłem wykorzystania technologii w celu wzmocnienia doświadczeń seksualnych, na przykład poprzez użycie zdalnie sterowanych wibratorów lub innych zabawek erotycznych. Być może był ciekaw, w jaki sposób urządzenia te można wykorzystać do pomiaru lub ilościowego określenia podniecenia seksualnego oraz w jaki sposób można je zintegrować z innymi pomiarami fizjologicznymi, aby uzyskać pełniejsze zrozumienie reakcji organizmu na bodźce seksualne.

Jednocześnie jednak Einthoven był znany ze ścisłego trzymania się zasad naukowych i odrzucania wszystkiego, co uważał za nienaukowe lub spekulatywne. Był bardzo sceptyczny wobec wszystkiego, czego nie można było zmierzyć ani określić ilościowo, i szybko odrzucał pomysły, które uważał za oparte na przesądach lub pseudonauce.

Biorąc pod uwagę tę perspektywę, możliwe, że Einthoven wahałby się przed poparciem idei seksu przez telefon jako uzasadnionej formy ekspresji lub eksploracji seksualnej. Być może postrzegał to jako czysto subiektywne doświadczenie, którego nie można obiektywnie zmierzyć ani zbadać, i mógł być sceptyczny wobec twierdzeń, że przynosi ono jakiekolwiek rzeczywiste korzyści fizjologiczne lub psychologiczne.

Ogólnie rzecz biorąc, choć nie możemy z całą pewnością powiedzieć, co Einthoven pomyślałby o seksie przez telefon, jest prawdopodobne, że podszedłby do tego tematu z ciekawością i sceptycyzmem. Mógł być zainteresowany badaniem fizjologicznych skutków podniecenia seksualnego i orgazmu i mógł być otwarty na odkrywanie wykorzystania technologii w celu poprawy doznań seksualnych. Jednocześnie byłby ostrożny, przestrzegając zasad naukowych i unikając popierania czegokolwiek, czego nie mógłby zmierzyć lub zweryfikować obiektywnymi środkami.